Jariya

madara

Jiraiya jest jednym z najbardziej wyrazistych, a zarazem oryginalnych shinobich w barwach Konohy. Jest osobą znaną nie tylko ze swoich wyjątkowych zdolności bojowych, ale też, a może przede wszystkim, jako nieuleczalny erotoman, podglądacz i kobieciarz. Co ciekawe, zbiór w dużej części ze sobą sprzecznych cech, u Jiraiyi tworzy harmonijną całość, co ma też odzwierciedlenie w jego losach.

Jiraiya jako młody genin dostał się pod opiekę Sarutobiego, Trzeciego Hokage. Kompanię miał zaiste wyjątkową: wybuchowa Tsunade oraz zimny i enigmatyczny Orochimaru. Nie trudno przewidzieć, iż z tak oryginalnej kombinacji musiało coś wyniknąć - i wyniknęło. Trójka: Jiraiya - Tsunade - Orochimaru z racji swoich fenomenalnych dokonań w całym świecie ninja znana była jako "Legendarni Sanninowie". Nie uprzedzając jednak wydarzeń - początki były ciężkie. Jiraiya, zdaje się, od samego urodzenia, wykazywał niezdrowe zainteresowanie płcią przeciwną, co prowadziło do obsesji na punkcie kobiecych wdzięków, a jako że w pobliżu była głównie Tsunade, na niej skupiała się uwaga młodego i niewyżytego Jiraiyi, który praktykował na niej swoje "peeping jutsu" (techniki podglądania). W tejże czynności o dziwo zyskał sprzymierzeńca w swoim nauczycielu, bowiem Trzeci co prawda nie wykazywał w tym względzie takiej aktywności jak jego uczeń, ale generalnie podzielał poglądy i zainteresowania Jiraiyi. Inaczej układały się relacje z Orochimaru. Blady i ciemnowłosy chłopiec był geniuszem, doskonałym w rzemiośle ninja, zimnym i skrycie ambitnym. Jiraiya, którego upokarzało stanie wiecznie w tyle, czynił ciągłe wysiłki, by dogonić Orochimaru, dzięki czemu sam doskonalił swoje umiejętności. Między trójką sanninów ukształtowała się, choć w bólach, przyjaźń, a z racji umiejętnej gry zespołowej, wykonywali coraz trudniejsze i bardziej niebezpieczne misje. W tym okresie trzymali się też razem. To Jiraiya i Orochimaru wspierali Tsunade w ciężkich chwilach, gdy straciła swojego ukochanego brata. Wspólnie też posługiwali się techniką Kuchiyose no-jutsu, chociaż każde z nich przywoływało inne zwierzę. Legenda Wielkiej Trojki rosła w siłę, trzeci Hokage był dumny z uczniów, a Konoha dzięki nim zwycięsko stawiała czoła wojnom i innym przeciwnościom losu.

W tym okresie, Jiraiya jako jounin zdecydował się wziąć trójkę świeżo upieczonych geninów pod opiekę. O ile o pierwszych dwóch uczniach Jiraiyi niewiele można powiedzieć, o tyle trzeci, sam przeszedł do legendy. Tym trzecim uczniem był bowiem sam Minato Namikaze, geniusz o fenomenalnych zdolnościach i przyszły Czwarty Hokage. Jiraiya okazał się znakomitym nauczycielem, dzięki czemu talent Yondaime rozwinął się szybko. W tym samym czasie jednak coś zaczynało się psuć w relacjach trójki Sanninów. Ambicja Orochimaru coraz bardziej nad nimi ciążyła, chociaż Jiraiya wciąż pragnął wierzyć, iż są przyjaciółmi. Ostatecznie - Orochimaru po konflikcie z Sandaime został z wioski wygnany. Jiraiya wyruszył za nim, jednakże zamiast sprowadzić przyjaciela na dobrą drogę, musiał się z nim zmierzyć w walce. Skutkiem tej konfrontacji było odrzucenie Jiraiyi jako przyjaciela przez Orochimaru. Nie był to koniec niestety nieszczęść Jiraiyi - Minato, jego ulubiony uczeń, którego kochał jak syna i który niewątpliwie stanowił jego powód do dumy - pomimo, iż został Hokage, wkrótce zginął bohatersko w walce z Kiyuubim. Pognębiony Jiraiya ostatecznie odszedł z Wioski Liścia i wyruszył na długą wędrówkę, w poszukiwaniu przygód... i kobiet. Rozpoczął również karierę jako pisarz - publikując znakomicie sprzedające się poradniki uwodzenia "Eldorato Flirtujących" ("Come come paradise"), do których wielbicieli zalicza się nawet Kakashi.

Jiraiya, chociaż wolny duch, który wybrał własną drogę shinobi, poza regułami i podporządkowaniem hierarchii wioski, nigdy nie stracił więzi z Liściem. Gdzie mógł, zbierał informacje na temat wrogów Konohy, pomimo, że w tym okresie nie angażował się bezpośrednio w żaden konflikt (przynajmniej oficjalnie).

Po 13 latach tułaczki Jiraiya jednak powrócił otwarcie do wioski. Mimo, iż oficjalnie przybył zbierać materiały do kolejnej książki (a biorąc pod uwagę jego aktywność w kwestii "peeping jutsu" trudno w to nie uwierzyć), prawdziwa przyczyna leżała gdzie indziej. W rzeczywistości bowiem Jiraiya przybył zająć się treningiem 13 letniego, zdolnego genina - Naruto Uzumakiego, w którym został zapieczętowany lisi demon Kiyuubi i który był zarazem spadkobiercą ukochanego ucznia Jiraiyi, Yondaime. I to właśnie ze względu na Czwartego Jiraiya zdecydował się wziąć pod opiekę (początkowo nieoficjalnie) Naruto, syna Minato ze związku z Kushiną Uzumaki, w którym szybko dostrzegł - oprócz podobieństw do Yondaime - także odbicie siebie samego z młodości. Naruto był pyskaty, bezczelny, sprawiał też wrażenie nieudacznika, jednak do wszystkiego co robił, wkładał serce, nigdy się nie poddając - zupełnie jak młody Jiraiya w przeszłości. Podobnie jak jego mentor, Naruto wykazywał też całkiem spore, jak na jego wiek, zainteresowania płcią piekną, a jego technika "Oiroke no-jutsu" (technika seksapilu), utwierdziła Jiraiyę w przekonaniu, że ma do czynienia z kandydatem na przyszłego geniusza (i omal nie przyprawiła o wylew). Panowie, pomimo tego, że wiecznie się kłócili, z racji tego prostego i oczywistego faktu, iż nadawali na tych samych falach, szybko się zżyli. Jiraiya z sercem podszedł do ucznia, którego wspierał i uczył praktycznie we wszystkich dziedzinach życia. Przekazał mu też swoje najpotężniejsze techniki - Kuchiyose oraz stworzonego przez Czwartego Rasengana. Wspierał też młodego ucznia duchowo, czasem zachowując się wobec niego jak ojciec. Dlatego też ostatecznie Naruto, po dezercji swojego najlepszego przyjaciela, Sasuke Uchiha, oficjalnie już opuścił Konohę na trzy lata, by osiągnąć mistrzostwo pod okiem Jiraiyi (a w tym czasie jego przyjaciele z dawnej drużyny dojrzewali po okiem pozostałych legendarnych Sanninów - Sasuke u Orochimaru, a Sakura u Tsunade).

Jiraiya, chociaż jego postawa wobec kobiet jest moralnie dyskusyjna, pozostaje wciąż w świecie shinobi jedną z najbardziej przyzwoitych i szlachetnych postaci. W gruncie rzeczy uczuciowy, pełny ciepła, wrażliwości i współczucia w sercu dla innych, czasem był nazywany naiwnym, bo wierzył w dobro tkwiące w ludziach, nawet w Orochimaru. Pomimo, iż błaznuje, a jego erotyczne zapędy wydają się być poza wszelką kontrolą (dzięki czemu zyskał przydomek "ero-sennin" nadany mu i używany nałogowo ku rozpaczy Jiraiyi przez Naruto), jest osobą odpowiedzialną, która świetnie potrafi wyczuć granicę, kiedy kończą się wygłupy, a zaczyna prawdziwe życie i prawdziwa walka. Nawet jeśli trzyma dystans wobec Konohy, jego lojalność i gotowość do poświęceń dla rodzinnej osady nie ulega wątpliwości. W przeciwieństwie do Orochimaru, nie cierpi też na przerost ambicji. Chociaż dostał od starszyzny Konohy propozycję stanowiska Hokage po śmierci Sandaime, kategorycznie odmówił, oddając ten zaszczytny tytuł Tsunade. Nie należy również zapominać, iż Jiraiya jest znakomitym nauczycielem, z sercem podchodzącym do uczniów, potrafiącym nawet z pozornie nieudaczników stworzyć geniusza, czego Naruto jest żywym przykładem. W końcu Jiraiya wychował już jednego Hokage i nie wykluczone, iż wychowa następnego. A że tak obsesyjnie lubi kobiety? Cóż, dzięki temu czuje, że żyje, bo przyjemność z życia jest przecież jednym z motorów motywacji - nie tylko ero-sennina zresztą.